اخترشناسان اخیراً به آرشیو تلسکوپ فضایی کپلر که مدت ها بازنشسته شده بود نگاه کردند و قمری را در منظومه ستاره ای دیگر پیدا کردند که یک کشف نادر است. تا به امروز، ستاره شناسان حدود 4900 سیاره فراخورشیدی را کشف کرده اند و 8400 سیاره دیگر در انتظار تایید هستند.
برخلاف چنین اعدادی، ستاره شناسان تا کنون وجود قمرهای کمی را در مدار این سیارات فراخورشیدی تایید کرده اند، در حالی که در منظومه شمسی بیش از 175 قمر به دور سیارات می چرخند. در سال 2018، قمر Kepler-1625bi به عنوان یکی از نامزدهای قمرهای فراخورشیدی شناخته شد. گروهی از این قمرها نیز در سال 2020 کشف شدند، اما مطالعات بیشتر این احتمال را رد کرد.
اکنون، دیروز، گروهی از ستاره شناسان مقاله ای را در مجله Nature Astronomy منتشر کردند و یک ماه جدید را به این فهرست اضافه کردند. با این حال، هنوز یک درصد احتمال دارد که این سیگنال دریافتی یک خطا باشد. قمرهای فراخورشیدی عموماً اجرام کوچکی هستند که اغلب با سیگنال دریافتی از سیاره میزبان خود تداخل دارند و یافتن آنها را دشوار می کند.
ستاره شناسان ماه را با گذر شناسایی کردند. اگر سیاره ای از مقابل ستاره خود در منظومه ای دیگر عبور کند، تغییراتی در روشنایی آن ستاره ایجاد می شود که با اندازه گیری آن و بررسی داده های بیشتر، محققان می توانند وجود سیارات فراخورشیدی را در اطراف ستارگان تشخیص دهند. این تکنیک گذر نامیده می شود و اکنون برای تشخیص ماه در اطراف این سیارات باید به سیگنال های دریافتی از سیاره نگاه کرد.
برای افزایش شانس موفقیت این مطالعه، تیم تحقیقاتی سعی در بررسی سیاراتی داشتند که دوره مداری بیشتری نسبت به زمین (یک سال) دارند. با داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر، آنها توانستند 70 سیاره گازی فراخورشیدی را پیدا کنند، با این شرط که تنها یکی از آنها مداری ماه به دور خود داشته باشد.
این قمر فراخورشیدی در فاصله 5700 سال نوری از ما قرار دارد و به دور سیارات گازی به اندازه مشتری Kepler-1708b می چرخد. ستاره شناسان نام قمر را Kepler-1708b-i گذاشتند که به معنای “من” است.
به علاوه اندازه این قمر 2.6 برابر زمین و بسیار بزرگ است و در منظومه شمسی چنین قمری نداریم. چالش کنونی اخترشناسان برای مطالعه چگونگی شکل گیری این قمرهای بزرگ در اطراف سیارات گازی غول پیکر است.